بررسی نقش تعدیل کننده نوع مالکیت دولتی بر رابطه بین سازکارهای راهبری شرکت و مدیریت سود (واقعی و تعهدی) در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

سازکارهای راهبری شرکت موضوعی است که در دهه های اخیر بدلیل افزایش رسوایی های مالی، مورد توجه محققان حوزه حسابداری قرار گرفته است. هدف نهایی سازکارهای راهبری شرکت، حفظ حقوق ذی نفعان می باشد. این سازکارهای راهبری شرکت است که تعیین می کند شرکت چگونه و توسط چه کسانی اداره شود تا حقوق ذی نفعان شرکت حفظ شده و متضرر نشوند. هدف از این پژوهش بررسی ارتباط سازکارهای راهبری شرکت و مدیریت سود و همچنین بررسی نقش تعدیل‌کننده نوع مالکیت (دولتی بودن) در رابطه سازوکارهای کنترلی و مدیریت سود در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. جهت بررسی رابطه سازکارهای راهبری شرکت و مدیریت سود در شرکتهای بخش دولتی وخصوصی و مقایسه بخش های مذکور، تجزیه و تحلیل رگرسیون چند متغیره در قالب داده های ترکیبی طی دوره زمانی ۱۳۸۹ الی ۱۳۹۵بهره گرفته شد. نتایج پژوهش بیانگر این مطلب میباشد که ازبین سازکارهای راهبری شرکت تنها اندازه هیات مدیره تاثیرمنفی و معناداری بر مدیریت سود تعهدی و درصد اعضای غیرموظف تاثیر مثبت و معناداری بر مدیریت سودتعهدی دارد و درصد مالکیت نهادی تاثیر مثبت و معنی‌دار بر مدیریت‌سودواقعی دارد. مالکیت دولتی تاثیر مثبت و بر مدیریت سودواقعی دارد اما بر مدیریت سودتعهدی تاثیر معناداری ندارد. همچنین مالکیت دولتی بر رابطه اندازه هیات‌‌مدیره بر مدیریت سودواقعی تاثیر مثبت معناداری دارد. در شرکتهای دولتی،اندازه و استقلال هیأت مدیره و تمرکز مالکیت رابطه مثبت و معناداری با مدیریت سودتعهدی و درصد سرمایه‌گذاران نهادی رابطه منفی و معناداری با مدیریت سودتعهدی دارند.